Het begon allemaal toen ik tweedejaars was op de universiteit.
Ik stond voor een passpiegel met alleen een sportbeha en spandex aan. Mijn ogen waren gefixeerd op de uitpuilende delen rond mijn heupen en ik had geen idee hoe ze daar waren gekomen.
Ik was altijd atletisch geweest - sinds ik in de 4e klas zat, speelde ik een sport. Maar toen ik eenmaal aan de universiteit begon, was ik niet langer betrokken bij georganiseerde sport. Om de een of andere reden dacht ik dat actief zijn in mijn tienerjaren zou betekenen dat ik de rest van mijn volwassen leven in vorm zou blijven, maar ik had niet meer verkeerd kunnen zijn.
hoe je in twee maanden tijd kunt afvallen
Ik had het geluk de eerstejaars 15 te ontwijken, maar het kwam een jaar later terug met wraak. Daar was ik in mijn studentenkamer, de huid en het vet rond mijn buik kneep en vroeg me af waarom niemand de moeite nam me te vertellen dat ik was opgeblazen als Veruca Salt zonder de blauwe tint.
GIF met dank aan etonline.com
Dus ik besloot dat ik er iets aan zou doen. Als actief zijn was wat me eerder in vorm hield, dan zou ik weer actief moeten worden.
Ik begon door een paar keer per week naar de sportschool te gaan. Wat ik echt bedoel is dat ik (hooguit) twee keer per week naar de sportschool ging en ongeveer 20 minuten op de loopband rende voordat ik zachtjes vloekte en besloot dat ik voor altijd 'dik' zou zijn.
GIF met dank aan gifrific.com
Gelukkig hou ik er niet van om dingen op te geven, dus ik ging door. Nadat ik de loopband een paar keer per week had bezocht, realiseerde ik me dat het niets voor mij was. Ik haatte het om op één plek te blijven en naar dezelfde muur te staren voor wat uren aaneen leek, en ik haatte het om buiten adem te raken (ik had nooit veel uithoudingsvermogen, zelfs niet als ik op de baan rende).
Dat was toen ik begon met trainen met gewichten. Aanvankelijk was het niets ernstigs, af en toe een paar dumbbells oppakken. Maar zodra ik het soort resultaten begon te zien dat ik wilde zien, was ik verslaafd.
GIF met dank aan knowyourmeme.com
Mijn vader was vroeger bodybuilder, dus ik sprak met zijn oude vriend / coach over sporten. Al snel leerde ik hoe ik het meeste uit tillen kon halen, wat ik moest tillen, wanneer ik moest tillen, wat ik moest eten en wanneer ik het moest eten. Toen ontdekte ik dat ik vrijwel alles helemaal verkeerd had gedaan.
Hij vertelde me dat om mijn resultaten te optimaliseren, het dieet moest passen bij de training. Als ik gewichten wilde heffen en serieuze resultaten wilde zien, moest ik stoppen met het eten van Ben & Jerry's voor het avondeten en beginnen met het eten van omeletten als ontbijt.
Nadat ik mijn maaltijden voor de week had gepland, at ik elke ochtend een eiwitomelet, een eiwitshake tijdens mijn werkpauze, gegrilde kip (met zoete aardappel, salade en hardgekookte eieren) als lunch, een eiwitshake na het werk, en meer gegrilde kip en groenten voor het avondeten.
Na het werk ging ik ongeveer 2 uur naar de sportschool met 20 minuten cardio voor en na mijn training. Ik zou dan een selfie in de spiegel buigen voor voortgangsfoto's. In feite werd ik een #totaltool.
GIF met dank aan tumblr.com
Zonder zoveel proteïne zou ik fysiek niet in staat zijn om de spier op te bouwen waar ik zo hard voor werkte. Zonder zoveel koolhydraten zou ik niet de energie hebben om elke dag te trainen.
Sommige mensen denken misschien dat dit gek is. Hoewel ik er waarschijnlijk krankzinnig uitzag tijdens mijn lunchpauze van 20 minuten en elke week zoveel proteïne en verse producten kocht dat het overstroomde in mijn winkelmandje, gaf het me de beste resultaten.
Foto door Sam Dilling
noem iets dat je op een bagel zou kunnen zetten
Helaas lijkt dit niet de trend te zijn onder andere jonge vrouwelijke atleten. Volgens een artikel dat onlangs is gepubliceerd door NPR 'Veel meisjes eten niet genoeg om aan de fysieke eisen van [hun] sport te voldoen', waardoor ze risico lopen op gezondheidsproblemen. Artsen omschrijven deze vrouwtjes als 'ondervoed' en zeggen dat ze daar risico op lopen vrouwelijke atleet triade syndroom
Of het nu komt omdat deze vrouwen een ongezonde relatie hebben met voedsel, zich schamen om zoveel voedsel te kopen en te eten, of gewoon niet beter weten, er moet zo snel mogelijk iets veranderen.
Dr. Elizabeth Matzkin, hoofd van Women's Sports Medicine in Brigham and Women’s Hospital in Boston, zegt: 'Er wordt letterlijk afgeteld tot hoelang vrouwen sterke botten moeten bouwen.' Dit aftellen stopt blijkbaar op 25-jarige leeftijd.
Atleten die de botdichtheid al hebben verloren, hebben nog steeds de hoop om er weer wat op te bouwen, maar ze zullen nooit meer terug kunnen komen naar waar ze waren.
Dus wat betekent dit? Wat kunnen we hier als samenleving aan doen?
Om te beginnen, stop met het noemen van vrouwen 'mannelijk' omdat ze spieren hebben (laat de haters haten, gurl). Als een meisje stoer genoeg is om grotere wapens te hebben dan de man die naast haar staat, dan is dat goed voor haar. Ik ben dat meisje geweest, en ik ben er trots op geweest.
Maar ik ben niet perfect. Er zijn vaak momenten geweest dat ik een bepaald overhemd of jurk heb teruggelegd omdat ik me daardoor bewust werd van mijn figuur. Dus het volgende dat we als samenleving moeten doen, is stoppen met vrouwen te vertellen dat het hebben van spieren niet vrouwelijk is. Omdat je maar beter kunt geloven dat ik mijn maxi-jurken zal dragen en mijn nagels zal schilderen en NOG STEEDS je kont zal schoppen, kerel.
Foto door Sam Dilling
Het laatste en mogelijk belangrijkste dat we kunnen doen, is ervoor zorgen dat vrouwen niet langer zelfbewust worden over voedsel. Je denkt misschien dat we gewoon gevoelig zijn, maar in een wereld die ons constant vertelt dat we niet goed genoeg zijn zoals we zijn, kun je het ons echt niet kwalijk nemen.
Ik kan je niet vertellen hoe vaak mensen commentaar gaven op mijn gevulde lunchdoos en vroegen: 'Waar leg je het allemaal?' maar ik probeerde me er niet van te laten weerhouden mijn dagelijkse eiwitinname te krijgen. Als ik naar de haters had geluisterd en mezelf ervan had weerhouden te eten, zou gewichtheffen en sporten in feite ernstig schadelijk voor me zijn geweest.
als je onder hem bent, ben je niet boven hem
Niet iedereen wil trainen en opzwellen zoals ik deed, maar zo deelname aan sport door jonge vrouwen blijft toenemen moeten we ervoor zorgen dat we de juiste berichten sturen.
