Er is iets ongelooflijk vreemds aan de hand met Pop-Tarts. Ze zijn verpakt als ruimtevoedsel, ze zijn meer een toetje dan een ontbijt (en, zou ik zeggen, meer chemisch dan een heel ingrediënt) en toch zijn ze dat ook. verdomde. mooi zo.
S’mores is de beste smaak. Laat niemand je iets anders vertellen.
Er is iets zo typisch Amerikaans aan Pop-Tarts. Toen Kellogg, de maker van het geliefde gebak, in 1990 Pop-Tarts uitbracht in het VK, explodeerde de verkoop nooit tot het niveau dat Amerika had bereikt. Waarom waren we er zo gecharmeerd van?
rita's Italiaanse ijs vanille-gearomatiseerde bevroren vla
Laten we teruggaan naar 1963. Kellogg had overweldigend succes op de graanmarkt: Fruit Loops sierden de planken als een heldere, kleurrijke toevoeging aan het ontbijt, samen met Mini-Wheats en Apple Jacks. Graan had (en heeft nog steeds) zijn verdiensten: het kan maandenlang op de planken blijven staan zonder te bederven. Post, de belangrijkste concurrent van Kellogg, had niet hetzelfde graangoud gevonden (we kennen ze tegenwoordig voor Fruity Pebbles). Maar ze hadden iets dat hen tot ontbijtkoning over Kellogg zou maken: ze vonden een manier om de fruitvulling vers te houden zonder koelkast
Post stond op het punt een revolutie teweeg te brengen in de manier waarop gezinnen ontbeten. Moeders konden hun kinderen naar school sturen met handgebakjes vol fruitvulling. Vertaling: een snel en gezond ontbijt voor de kinderen. Denk aan alle tijd die ze kunnen besparen, hoeveel efficiënter de gezinseenheid zou kunnen zijn!
Maar Post sprak te vroeg. Ze kondigden hun foodie-uitvinding aan voordat hun product in de schappen ligt Wat aanvankelijk een zekere overwinning voor Post was geweest, veranderde nu in een zakelijke kans voor zijn concurrenten.
Zo werd de Kellogg Pop-Tart geboren. Met personages als Bugs Bunny, Yogi Bear en Woody Woodpecker die de graandozen sierden, had Kellogg een 'in' met kinderen. En ze hadden de primeur met iets groots. Binnen zes maanden onthulde Kellogg een nieuw gebakje waarvan ze erop stonden dat het in de bakbeuk zou worden gezet, ver weg van de graanschuur Ze noemden het de Pop-Tart, een tip-of-the-hat voor de Pop Art-beweging die is gestart door Andy Warhol en zijn neonblikken Campbell's Soup.
De oorspronkelijke fabuleuze vier Pop-Tarts-smaken waren bescheiden : aardbei, bosbes, appelbes (een smaak die later zou worden veranderd in appelbes, aangezien niemand echt kon beschrijven wat een bes was) en bruine suiker kaneel (een goede tweede, in mijn gedachten, tot s ' zeden). Ik denk dat we zouden terugdeinzen voor deze originelen: ze waren niet ontdooid en… nou ja… relatief gezond. Er was een wetenschappelijke reden om deze godslastering uit te leggen: het glazuur smolt van het gebak toen het in de broodrooster werd gestopt. Het zou nog drie jaar duren voordat Kellogg een frosted Pop-Tart had gemaakt die geen brandgevaar zou opleveren als een kind hem probeerde op te warmen.
(De relatie tussen Pop-Tart en broodrooster zou in de komende jaren een hot topic blijken te zijn. In 1994 zou Patrick Michaud, een professor aan Texas A&M, laten zien dat Strawberry Toasted Pop-Tarts bleken ongelooflijk gevaarlijk te zijn Als ze te lang in de broodrooster werden gelaten, zouden ze in vlammen opgaan.)
De concurrenten van Kellogg probeerden de hit van Pop-Tarts te evenaren, maar kwamen daar nooit helemaal uit. Het kostte General Mills achttien jaar om de broodroosterstrudel te introduceren. Maar in tegenstelling tot de Pop-Tart, moet de broodroosterstrudel worden ingevroren voordat je hem in de broodrooster laat vallen. (Om eerlijk te zijn, ik heb nog nooit gehoord van broodroosterbranden van Toaster Strudels.)
Sinds 1967 heeft Kellogg 29 verschillende frosted smaken van Pop-Tarts uitgebracht. Sommige, zoals Chocolate Chip Cookie Dough, klinken als een natuurlijke dessert-y overgang voor een gebakje om te maken. Anderen, zoals Salt Water Taffy, doen dat niet.
En er zijn bakkerijen die hun eigen, zelfgemaakte versies van Pop-Tarts maken. Maar ze zijn niet hetzelfde. Terwijlzelfgemaakte Pop-Tartszijn boterachtig en schilferig als een taartbodem, originele Pop-Tarts staan erop om saai en kruimelig te blijven als een zandkoekkoekje. En toch houden we sowieso van ze.
